هنگامی که ذخایر انرژی عضلات بواسطه‌ی تمرینات قدرتی یا شدید مصرف می‌شوند، اما هنوز احتیاج به انرژی زیادی هست، اسید لاکتیک ترشح می‌شود. اسید لاکتیک، بعنوان منبع موقتی انرژی عمل کرده و از خستگی ورزشکار در حین تمرین جلوگیری می‌کند.
ترشح اسید لاکتیک در حین تمرین، احساس سوزشی در عضلات بوجود می‌آورد، احساسی که احتمالا در تمرینات بدنسازی آنرا تجربه کرده‌اید. اما این اتفاق، باعث درد عضلات پس از تمرین نخواهد شد.
کورتیزول هورمونی است که توسط غده آدرنال ترشح شده و باعث می‌شود تا مواد مغذی ذخیره شده در بدن، در پاسخ به تقاضای انرژی، آسان‌تر در دسترس قرار بگیرند.
در صورتی که شخص ورزشکار تحت استرس و فشار قرار بگیرد، سطح این هورمون افزایش پیدا کرده که می‌تواند منجر به تحریک اشتها و نتیجتا افزایش وزن و یا ایجاد مشکل در کاهش وزن شود.
خواب طولانی و عمیق، محدود کردن مصرف کافئین، ورزش منظم، نگه داشتن قند خون در سطحی پایدار و اقدام به تمرینات مدیتیشن می‌توانند سطح این هورمون که بنام هورمون استرس شناخته می‌شود را کاهش دهند.
به عمل پایین آوردن درجه‌ی حرارت بدن پس از یک جلسه‌ی تمرینی شدید، سرد کردن گفته می‌شود. عمل سرد کردن بعد از ورزش، به صورت کند کردن تدریجی سطح فعالیت انجام می‌گیرد.
سرد کردن بدن پس از ورزش، به دلایل مختلفی همچون کاهش تدریجی ضربان قلب، کاهش درد عضلات پس از اتمام ورزش و افزایش گردش خون به منظور رساندن اکسیژن و مواد مغذی به عضلات و سلول‌ها صورت می‌پذیرد؛ و همچون گرم کردن، جزئی حیاتی از برنامه‌ی ورزشی شما را تشکیل می‌دهد.
کافئین، محرکی است که در قهوه، چای، شکلات و برخی از نوشابه‌های غیر الکلی یافت می‌شود. این محرک انقباض عضله‌ی قلب، مصرف اکسیژن، سوخت و ساز و دفع ادرار را افزایش می‌دهد.
بر اساس تحقیقات صورت گرفته، مصرف دوزی معتدل از کافئین باعث هوشیاری و تمرکز خواهد شد. در صورتی که مصرف بیش از اندازه‌ی آن می‌تواند باعث افزایش تپش قلب، فشار خون، عصبانیت و در برخی موارد باعث خستگی در افراد شود.
انعطاف پذیری، مقیاسی برای اندازه‌گیری محدوده‌ی حرکت، یا مقدار حرکت ممکن در یک مفصل خاص است. همانطور که مشخص است، تمرینات کششی در بهبود محدوده‌ی حرکت مفاصل نقش مهمی ایفا می‌کنند. بخاطر بسپارید که بهترین زمان برای انجام تمرینات کششی پس از تمرین اصلی شماست، نه پیش از آن.
پبلاتس و یوگا برای افزایش انعطاف پذیری و قدرت بدن، فعالیت‌های مناسبی هستند.
اینتروال، اصطلاحا به تمریناتی گفته می‌شود که در آن بطور پیوسته شدت تمرین از کم به زیاد و برعکس، در تغییر است؛ خصوصیت این سیستم تمرینی در کاهش و افزایش متناوب سرعت ضربان قلب است.
بطور مثال، شما ۱ دقیقه با حداکثر توانتان می‌دوید، سپس ۲ دقیقه‌ی پس از آن، سرعتتان را کاهش داده و به سطحی ملایم می‌رسانید، دوباره ۱ دقیقه با حداکثر توان می‌دوید و به همین ترتیب تمرینتان را ادامه می‌دهید.
طبق تحقیقات صورت گرفته، تاثیر تمرینات اینتروال با تمرینات طولانی شدید برابری می‌کند، و با توجه به مطالعات منتشر شده، چربی سوزی اشخاصی که در حال کاهش وزن هستند نیز در تمرینات اینتروال افزایش پیدا خواهد کرد.
الکترولیت به نمک (یون) موجود در مایعات بدن گفته می‌شود. در حین ورزش هنگامی که عرق می‌کنید، بدن شما الکترولیت‌هایش (سدیم، پتاسیم) را از دست می‌دهد. بنابراین برای ثابت نگاه داشتن غلظت مایعات بدن، باید مجددا الکترولیت‌های از دست رفته را جایگزین کنید.
دقیقا به همین علت، اکثر نوشیدنی‌های ورزشی حاوی الکترولیت هستند.
کالری واحد اندازه گیری انرژی ایست که بدن ما برای انجام تمام فرایندهایش از آن استفاده می‌کند. شما دائما در حال سوزاندن کالری هستند، حتی هنگامی که خواب هستید!
میزان مورد نیاز ما به کالری بطور مداوم در حال تغییر است. و این تغییرات، شخص به شخص و در مراحل مختلفی از زندگی متفاوت است. بنابراین هنگامی که صحبت از این است که در یک روز به چه مقدار کالری احتیاج داریم، اعداد ارائه شده برآوردی تقریبی هستند. بطور تقریبی یک انسان در روز به ۲۵۰۰ کالری احتیاج دارد، که باید این میزان کالری را از مواد غذایی تامین نماید.
پیلاتس به مجموعه‌ای از تمرینات ورزشی تخصصی اطلاق می‌شود که بر بدن و ذهن فرد تاثیر گذاشته و ضمن بالا بردن قدرت واستقامت تمام اعضای بدن، عمقی ترین عضلات بدن را مورد هدف قرار می‌دهد.
افراد ابتدا ازطریق کنترولوژی به شیوه هدفمند، کنترل کامل جسم خود را در دست می‌گیرند و سپس از راه تکرار کامل حرکات آن به شیوه تدریجی ولی پیشرفت کننده به یک نوع هماهنگی طبیعی دست پیدا می‌کنند.
کنترولوژی باعث پرورش هماهنگ اجزای بدن می‌شود، حالت ها و حرکات نادرست بدن را اصلاح می‌کند، نیروی حیات را به بدن بازمی‌گرداند و توان ذهنی را افزایش می‌دهد.
پیلاتس نخستین بار توسط یوزف پیلاتس، که متولد سال ۱۸۸۰ در آلمان بود، طراحی شد.
پروتئین برای رشد و بازسازی، انقباض عضلانی و گاهی تولید انرژی برای ورزشکار الزامی است. اما مصرف زیاد پروتئین بر قدرت عضلانی نمی‌افزاید، بلکه تنها حجم عضلات را زیاد می‌کند.
توصیه می‌شود ۱۲ تا ۱۵ درصد انرژی مصرفی از منابع پروتیینی تأمین شود. از آنجایی که نیاز ورزشکاران به انرژی افزایش می‌یابد، بنابراین مقدار پروتئین مورد نیاز برای فعالیت‌های ورزشی، حداکثر ۱.۵ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز است.
پروتئین‌هایی برای مصرف بهتر است که از گوشت‌های کم چرب و گوشت‌های سفید مانند مرغ یا ماهی و بیشتر بصورت کبابی یا آب پز باشد. سفیده‌ی تخم مرغ و لبنیات کم چربی نیز از منابع خوب پروتئینی هستند.
این نکته را نیز فراموش نکنید که مصرف زیاد پروتئین باعث ایجاد عوارضی مانند از دست دادن کلسیم، نقرس، کاهش آب بدن و اختلالات کلیوی می‌شود.
